O 25 DE ABRIL DE 1974

E O 6 DE DECEMBRO DE 1978. DOUS RÉXIMES EN CRISE E UNHA SAÍDA 

Fai uns días, un sector do parlamento portugués púxose a cantar o “Grandola Vila Morena”, e o primeiro ministro que nese momento estaba a falar, tivo que calar e esperar a que se terminase; imaxinemos aquí que un sector do parlamento puxésese a cantar o himno de Riego (o da Republica), desde as bancadas do PP escoitariamos histéricos berros de “non abramos as feridas do pasado”.
A diferenza entre ambas as reaccións veñen dadas sobre como foi pechada a ditadura portuguesa de Salazar e Caetano, cunha revolución, a do 25 de abril, que limpou o pasado. Agora Portugal é un réxime democrático burgués sometido aos ditados da Troika e a Unión Europea. E o “Grándola Vila Morena” é o himno desa limpeza que nin a mesma dereita pode cuestionar. No Estado Español sucedeu exactamente o contrario. Mentres os portugueses o 25 de abril derrubaban, sen condicións nin falsos consensos, a ditadura, no 78 aquí pactábase como os axentes da ditadura transitaban a “demócratas” e, no colmo para calquera demócrata, son agora os “administradores” dunhas liberdades que negaron corenta anos,

Por todo iso, mentres os portugueses din “é necesario outro 25 de abril” e para superar a situación actual reivindican a caída da ditadura, nós non podemos reivindicar nada, temos que dicir, abaixo o réxime construido coa constitución do 78. Iso si, a dinámica de ambos os procesos conducen a un mesmo final, a loita contra os réximes actuais, contra a Unión Europea e a Troika, e por verdadeiras transformacións sociais a partir dunha saída obreira e popular á crise.

Isto supón retomar o camiño comezado na folga xeral do 14N, cando a clase traballadora da Península Ibérica xunto cos compañeiros e compañeiras do resto de Europa rexeitaron na rúa, coa mobilización, os planes de axuste e austeridade que están a empobrecelos. A unidade na loita da Peninsula Iberica ben pode ser un paso adiante no camiño da confluencia dos traballadores e as traballadoras, dos pobos, baixo o lema dos gregos de fai dous anos, “pobos da Europa, levantadevos”,... no camiño dunha Europa dos traballadores/as e os Pobos. 

Roberto Laxe